W dniach 10-12 października 2003 roku na terenie Międzynarodowego Centrum Słuchu i Mowy w Kajetanach pod Warszawą odbyła się I Międzynarodowa Konferencja Telemedycyny i Telekomunikacji Multimedialnej, której organizatorami byli: Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu oraz Katedra Systemów Multimedialnych Politechniki Gdańskiej. Konferencji przewodniczył prof. Henryk Skarżyński, jej współprzewodniczącym był prof. Andrzej Czyżewski, kierownik Katedry Systemów Multimedialnych Politechniki Gdańskiej, a funkcję sekretarza naukowego pełnił doc. dr inż. Krzysztof Kochanek. Do komitetu naukowego konferencji zaproszono kilkunastu wybitnych profesorów krajowych i zagranicznych, specjalizujących się w zagadnieniach związanych z telemedycyną i teleinformatyką. Honorowy patronat nad konferencją objęli: Minister Nauki, Przewodniczący Komitetu Badań Naukowych – prof. Michał Kleiber oraz prof. Krzysztof Szamałek – Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska. Potrzeba zorganizowania pierwszej tego typu konferencji na terenie naszego kraju wynikła z dynamicznego rozwoju nowego typu zastosowań teleinformatyki i multimediów w medycynie. Powstające w wyniku tej współpracy rozwiązania są nakierowane na powszechne, łatwo dostępne i tanie usługi dla pacjentów. Współpraca lekarzy i inżynierów owocuje coraz liczniejszymi wdrożeniami nowych metod diagnozowania schorzeń na odległość oraz zdalnego nadzoru nad pacjentami, jak również metodami wspomagania terapii z zastosowaniem współczesnych środków teleinformatycznych, takich jak mikrokomputery, Internet i telefoniczne sieci komórkowe. Zaawansowane techniki transmisji i rejestracji sygnałów biometrycznych, dźwięku i obrazu oraz danych sterujących zdalnymi urządzeniami, otwierają przed współczesnymi lekarzami zupełnie nowe możliwości działania dla dobra pacjentów. Organizatorzy konferencji posiadają w tej dziedzinie znany w kraju i za granicą dorobek naukowo-wdrożeniowy. Powstające w ostatnich latach nowe dziedziny z pogranicza medycyny i techniki, do których zaliczają się telemedycyna, telepatologia i telekonsultacje medyczne, wymagają wspólnego wypracowywania podstaw metodologicznych i wymiany doświadczeń pomiędzy specjalistami z różnych dziedzin, z wielu krajów. Z tego względu do komitetu naukowego konferencji i do przygotowania wystąpień zostali zaproszeni wybitni profesorowie z kilku krajów, reprezentujący zarówno nauki medyczne, jak i techniczne, m.in.: prof. Louis Lareng, dyrektor Miedzynarodowego Instytutu Telemedycyny w Tuluzie, prof. Klaus Kayser – dyrektor Ośrodka Telepatologii, działającego w ramach centrum Charite w Berlinie, wchodzącego w skład Instytutu Humboldta, dr Gerhard Stauch – wybitny telepatolog niemiecki, koordynator wielu międzynarodowych projektów telemedycznych z udziałem krajów europejskich i azjatyckich, prof. Sven Seiwerth z Zagrzebia, współautor licznych wdrożeń z dziedziny telepatologii, prof. Ludwig Moser z Uniwersytetu w Wuerzburgu (Niemcy) wieloletni współpracownik naukowy Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, prof. Janusz Szymaś z Katedry Patomorfologii Akademii Medycznej w Poznaniu, jeden z polskich pionierów zastosowań Internetu w medycynie, prof. Janina Słodkowska z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie, specjalistka zasłużona dla rozwoju telepatologii chorób śródmiąższowych, prof. Ryszard Tadeusiewicz, Rektor AGH wybitny specjalista z dziedziny biocybernetyki i in. Obok przedstawicieli świata lekarskiego, w obradach czynny udział wzięli reprezentanci nauk technicznych, teleinformatycy, m.in. prof. Ramón García Gómez – profesor nauk technicznych z Politechniki w Madrycie, prowadzący projekty telemedyczne w programach Unii Europejskiej, prof. Jacek Koronacki z Instytutu Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk, prof. Józef Woźniak specjalista z zakresu telekomunikacyjnych usług multimedialnych z Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej, płk Marek Babicz reprezentujący szybko rozwijającą się telemedycynę wojskową, prof. Bogdan Galwas z Politechniki Warszawskiej, prof. Robert Rudowski z Akademii Medycznej w Warszawie i in. Dwaj ostatnio wymienieni profesorowie przedstawili referaty na temat zagadnień nauczania na odległość, które mają istotny związek z telemedycyną, gdyż odnoszą się w bezpośredni sposób do kształcenia ustawicznego lekarzy. W programie konferencji znalazły się przede wszystkim wykłady i doniesienia na temat wiodących międzynarodowych projektów z zakresu telemedycyny i telepatologii, w tym niektóre z tych wykładów odbyły się dzięki zastosowaniu przekazu telekonferencyjnego. W ten sposób w obradach mogli wziąć czynny udział prof. Lech Banach oraz dr Kurt Brauchli z Transkei Hospital w Afryce Południowej. Nie zabrakło także referatów prezentujących osiągnięcia własne Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu jeden z takich referatów, dotyczący zaawansowanych technik informatycznych, stosowanych w procesie leczenia całkowitej głuchoty, zaprezentował dr inż. Lech Śliwa. Ponadto duże zainteresowanie uczestników wzbudziły organizowane na żywo zaawansowane eksperymenty telemedyczne, do których należały m.in.: transmisja przez internet operacji zatok nosa z użyciem najnowocześniejszej w skali światowej aparatury do nawigowania za pomocą obrazu wizyjnego, trójwymiarowa transmisja przebiegu operacji mikrochirurgicznej ucha i pokazy telekonsultacji medycznych, z zastosowaniem telekonferencji i najnowocześniejszych technologii łączności satelitarnej. Obradom towarzyszyła ponadto sesja plakatowa, zaś ostatnim elementem programu było przedstawienie koncepcji powołania nowej szkoły wyższej pod nazwą Międzynarodowa Akademia Telemedycyny. Biorąc pod uwagę aktualne i przyszłe potrzeby w zakresie kształcenia kadr w interdyscyplinarnej specjalności, jaką jest telemedycyna, zdaniem inicjatorów tego przedsięwzięcia, istnieje pilna potrzeba powołania uczelni, której program i organizacja mogłyby sprostać temu wyzwaniu. Organizatorzy i uczestnicy uznali zgodnie, że nowa konferencja stała się ważnym, międzynarodowym forum wymiany myśli naukowo-technicznej i doświadczeń praktycznych z zakresu zastosowań komunikacji multimedialnej w medycynie, a także metod kształcenia lekarzy z wykorzystaniem współczesnych środków teleinformatycznych. Uczestnicy konferencji przychylili się jednomyślnie do postulatu, według którego konferencja powinna być organizowana systematycznie, gdyż postęp naukowo-techniczny w obszarach objętych zakresem konferencji jest na tyle szybki, że wymaga on stałej wymiany doświadczeń pomiędzy specjalistami z dziedziny nauk medycznych i nauk technicznych.